social social social

Poniedziałek - sobota 9:00 - 18:00

Niedziela handlowa 9:00 - 15:00

Iberyjskie patio

09.08.2017 | Bez kategorii

 

 

Zwiedzając Półwysep Iberyjski od Andaluzji po portugalskie dystrykty każdy Ogrodnik dostrzega pewien element architektury, który powtarza się w różnych wariantach w upalnych rejonach tej rozległej krainy. Bez względu na to, czy jest to willa, a cortijoa masia, urokliwa a paza czy bielone wapnem pueblos blancos  – po przekroczeniu bramy większości budynków, trafiamy do większej lub mniejszej enklawy ochłody i roślin – na patio.

 

 

 

Czym jest patio?


To dziedziniec, otoczony budynkami i/lub murem, tudzież stanowiący centralną, niezadaszoną część jednego budynku. Ten typ architektury sięga korzeniami do perskiej sztuki ogrodowej. Patio zakłada się na poziomie gruntu. W zależności od rejonu i upodobań cechą charakterystyczną jest nawierzchnia z:

ceramicznych płytek
cegieł
piaskowca
granitu
marmuru
klinkieru.
Podłoże najczęściej pokrywane jest całkowicie od ściany do ściany lub z pozostawieniem pasów pod gęste, niskie żywopłoty lub niewielkich stref odkrytego gruntu dla roślinności np. fragmentu przy ścianie dla bougainvilli. Na patio wchodzimy przez budynek i/lub poprzez tarasowe drzwi wewnętrzne. W zależności od typu budynku wokół patio biegną często krużganki lub schody wiodące na galerię.

 

Jaka jest funkcja patio?


Ależ to oczywiste – patio służy przyjemności. Ściany osłaniają od słońca i suchego wiatru – w ciągu dnia każda rzuca zbawienny chłód, studząc nawierzchnię. Powstały mikroklimat sprzyja uprawie roślin, co dodatkowo poprawia jakość powietrza. Na patio często znajduje się:

fontanna (także mniejsze fontanny ścienne)
basen
miejsce do siedzenia, spożywania późnych kolacji i degustacji win
pergola – zacieniający element dla powyższego punktu.
Równie ważne są pojemniki na rośliny, które w obrębie patio występują przeważnie w jednym kolorze: ciepłej gliny, zieleni lub charakterystycznym, oceanicznym azul.

 

Jakie rośliny sadzone są na patio?


W czasie gdy na rozległych równinach i łagodnych pagórkach słońce rozgrzewa połacie ostnicy i piniowe zagajniki, aż powietrze staje się gęste od żywicznego aromatu, w miastach i miasteczkach, w mikroklimacie wewnętrznych dziedzińców roślinność aż kipi. Ze ścian spływają bougainville, surfinie, geranium, w donicach rosną wawrzyny i wszelkie możliwe przestawicielki rodziny gruboszowatych.

W dużych pojemnikach pojawiają się agawy wielkości ośmiornic. Z niedalekich wysp Kanaryjskich i Madery do donic zawędrował tamtejszy endemit – dracena smocza. Znane z przydrożnych zarośli juki i palmy w formie udomowionej wyglądają nie mniej egzotycznie. A niedaleko stołu w plantersach stoją często cytrusy, by nie trzeba było daleko sięgać, sporządzając popołudniową porą orzeźwiający napój: una clara con limón.